1. Do efektów terapii hipotensyjnej, a zatem stosowania leków złożonych nie należy/należą:
c. więcej objawów niepożądanych niż monoterapii
b. zastosowanie mniejszych dawek poszczególnych dawek leku złożonego
a. szybsze i częstsze uzyskanie kontroli ciśnienia tętniczego
d. poprawa przestrzegania zaleceń lekarskich przez chorego
e. C i D
c. więcej objawów niepożądanych niż monoterapii
2. U osób po 80 roku życia preferowanym lekiem hipotensyjnym I rzutu jest:
prazosyna
atenolol
torasemid
diltiazem
indapamid
indapamid
3. Najniższy odsetek chorych zaprzestających leczenie hipotensyjnego został stwierdzony po podawaniu:
diuretyków
beta adrenolityków
sartanów
sympatykolityków
sartanów
4. Po zastosowaniu antagonistów receptora dla angiotensyny II w nerkach nie maleje:
ciśnienie wewnątrzkłębkowe
proteinuria
natriureza
opór tętniczki doprowadzającej
napięcie komórek mezangium
natriureza
5. Agoniści receptora GLP-1:
e. A, B, C prawidłowe
b. obniżają skurczowe ciśnienie tętnicze
d. B i C prawidłowe
a. zmniejszają biosyntezę insuliny
c. wzmagają uczucie sytości glp
d. B i C prawidłowe
6. Dla chorych z cukrzycą typu 2 i chorobami sercowo-naczyniowymi lub wysokim ryzykiem sercowo-naczyniowym w celu redukcji zdarzeń naczyniowych są rekomendowane:
e. A, B i C
a. dulaglutyd
d. B i C
b. liraglutyd
c. semaglutyd
e. A, B i C
7. Inhibitory kotransportera SGLT2 redukują przewodnienie nie wywołując następującego efektu:
Zmniejszają hiperfiltrację kłębuszkową
Normalizują sprzężenie cewkowo-kłębuszkowe
Obniżają ładunek sodu i reabsorpcję chloru w kanaliku proksymalnym
Poprawiają odpowiedź natriuretyczną na inne diuretyki