Test do Policji - test kompetencji zawodowych

16 roku życia

21 roku życia

19 roku życia

18 roku życia

18 roku życia

1)dokument stwierdzający uprawnienie do kierowania pojazdem, 2)dokument stwierdzający dopuszczenie pojazdu do ruchu, 3)dokument stwierdzający zawarcie umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu lub stwierdzający opł acenie skł adki tego ubezpieczenia, 4)świadectwo kwalifikacji, 5)inne dokumenty, jeżeli obowiązek taki wynika z odrębnej ustawy. W przypadku podania przez funkcjonariusza sygnału do zatrzymania pojazdu kierujący tym pojazdem jest obowiązany: 1. zatrzymać pojazd; 2. trzymać ręce na kierownicy i nie wysiadać z pojazdu, chyba że zażąda tego kontrolujący; 3. na polecenie kontrolującego: o wyłączyć silnik pojazdu, o włączyć światła awaryjne. Kierujący pojazdem lub pasażer

1)dokument stwierdzający uprawnienie do kierowania pojazdem, 2)dokument stwierdzający dopuszczenie pojazdu do ruchu, 3)dokument stwierdzający zawarcie umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu lub stwierdzający opł acenie skł adki tego ubezpieczenia, 4)świadectwo kwalifikacji, 5)inne dokumenty, jeżeli obowiązek taki wynika z odrębnej ustawy. W przypadku podania przez funkcjonariusza sygnału do zatrzymania pojazdu kierujący tym pojazdem jest obowiązany: 1. zatrzymać pojazd; 2. trzymać ręce na kierownicy i nie wysiadać z pojazdu, chyba że zażąda tego kontrolujący; 3. na polecenie kontrolującego: o wyłączyć silnik pojazdu, o włączyć światła awaryjne. Kierujący pojazdem lub pasażer pojazdu mogą wysiadać z kontrolowanego pojazdu wyłącznie za zezwoleniem kontrolującego.

1)dokument stwierdzający uprawnienie do kierowania pojazdem, 2)dokument stwierdzający dopuszczenie pojazdu do ruchu,

)dokument stwierdzający uprawnienie do kierowania pojazdem, 2)dokument stwierdzający dopuszczenie pojazdu do ruchu, 3)dokument stwierdzający zawarcie umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu lub stwierdzający opł acenie skł adki tego ubezpieczenia, 4)świadectwo kwalifikacji, 5)inne dokumenty, jeżeli obowiązek taki wynika z odrębnej ustawy. W przypadku podania przez funkcjonariusza sygnału do zatrzymania pojazdu kierujący tym pojazdem jest obowiązany: 1. zatrzymać pojazd; 2. trzymać ręce na kierownicy i nie wysiadać z pojazdu, chyba że zażąda tego kontrolujący; 3. na polecenie kontrolującego: o wyłączyć silnik pojazdu, o włączyć światła awaryjne

1)dokument stwierdzający uprawnienie do kierowania pojazdem, 2)dokument stwierdzający dopuszczenie pojazdu do ruchu, 3)dokument stwierdzający zawarcie umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu lub stwierdzający opł acenie skł adki tego ubezpieczenia, 4)świadectwo kwalifikacji, 5)inne dokumenty, jeżeli obowiązek taki wynika z odrębnej ustawy. W przypadku podania przez funkcjonariusza sygnału do zatrzymania pojazdu kierujący tym pojazdem jest obowiązany: 1. zatrzymać pojazd; 2. trzymać ręce na kierownicy i nie wysiadać z pojazdu, chyba że zażąda tego kontrolujący; 3. na polecenie kontrolującego: o wyłączyć silnik pojazdu, o włączyć światła awaryjne. Kierujący pojazdem lub pasażer pojazdu mogą wysiadać z kontrolowanego pojazdu wyłącznie za zezwoleniem kontrolującego.

Straż Miejska w ramach swoich kompetencji określonych w Ustawie o strażach gminnych (miejskich), ustawie Prawo o ruchu drogowym oraz aktach wykonawczych wydanych w oparciu o wymienione powyżej ustawy ma prawo do wykonywania niektórych czynności z zakresu kontroli ruchu drogowego. Jednym z naczelnych

Straż Miejska w ramach swoich kompetencji określonych w Ustawie o strażach gminnych (miejskich), ustawie Prawo o ruchu drogowym oraz aktach wykonawczych wydanych w oparciu o wymienione powyżej ustawy ma prawo do wykonywania niektórych czynności z zakresu kontroli ruchu drogowego. Jednym z naczelnych zadań wykonywanych podczas nadzoru nad ruchem drogowym jest nadzór nad prawidłowym postojem i zatrzymywaniem pojazdów. Wykonując te obowiązki straż miejska ma między innymi prawo do usuwania pojazdów, które zostały pozostawione w miejscu, gdzie jest to zabronione i utrudnia ruch lub w inny sposób zagraża bezpieczeństwu.

Straż Miejska w ramach swoich kompetencji określonych w Ustawie o strażach gminnych (miejskich), ustawie Prawo o ruchu drogowym oraz aktach wykonawczych wydanych w oparciu o wymienione powyżej ustawy ma prawo do wykonywania niektórych czynności z zakresu kontroli ruchu drogowego. Jednym z naczelnych zadań wykonywanych podczas nadzoru nad ruchem drogowym jest nadzór nad prawidłowym postojem i zatrzymywaniem pojazdów. Wykonując te obowiązki straż miejska ma między innymi prawo do usuwania pojazdów, które zostały pozostawione w miejscu, gdzie jest to zabronione i utrudnia ruch lub w inny sposób zagraża

Straż Miejska w ramach swoich kompetencji określonych w Ustawie o strażach gminnych (miejskich), ustawie Prawo o ruchu drogowym oraz aktach wykonawczych wydanych w oparciu o wymienione powyżej ustawy ma prawo do wykonywania niektórych czynności z zakresu kontroli ruchu drogowego. Jednym z naczelnych zadań wykonywanych podczas nadzoru nad ruchem drogowym jest nadzór nad prawidłowym postojem i zatrzymywaniem pojazdów. Wykonując te obowiązki straż miejska ma między innymi prawo do usuwania pojazdów, które zostały pozostawione w miejscu, gdzie jest to zabronione i utrudnia ruch lub w inny sposób

Straż Miejska w ramach swoich kompetencji określonych w Ustawie o strażach gminnych (miejskich), ustawie Prawo o ruchu drogowym oraz aktach wykonawczych wydanych w oparciu o wymienione powyżej ustawy ma prawo do wykonywania niektórych czynności z zakresu kontroli ruchu drogowego. Jednym z naczelnych zadań wykonywanych podczas nadzoru nad ruchem drogowym jest nadzór nad prawidłowym postojem i zatrzymywaniem pojazdów. Wykonując te obowiązki straż miejska ma między innymi prawo do usuwania pojazdów, które zostały pozostawione w miejscu, gdzie jest to zabronione i utrudnia ruch lub w inny sposób zagraża bezpieczeństwu.

uzasadnionego podejrzenia, że kierowca popełnił przestępstwo lub wykroczenie, za które może być orzeczony zakaz prowadzenia

uzasadnionego podejrzenia, że kierowca popełnił przestępstwo lub wykroczenie, za które może być orzeczony zakaz prowadzenia pojazdów

uzasadnionego podejrzenia, że kierowca popełnił przestępstwo lub wykroczenie, za które może być orzeczony

uzasadnionego podejrzenia, że kierowca popełnił przestępstwo lub wykroczenie

uzasadnionego podejrzenia, że kierowca popełnił przestępstwo lub wykroczenie, za które może być orzeczony zakaz prowadzenia pojazdów

żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego oraz jednostek gospodarczych prowadzących działalność w zakresie użyteczności publicznej; wymienione instytucje, organy i jednostki obowiązane są, w zakresie swojego działania, do udzielenia tej pomocy, w zakresie obowiązujących przepisów prawa

Zwracania się o niezbędną pomoc do innych jednostek gospodarczych i organizacji społecznych, jak również zwracania się w nagłych wypadkach do każdej osoby o udzielenie doraźnej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa

żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego oraz jednostek gospodarczych prowadzących działalność w zakresie użyteczności publicznej; wymienione instytucje, organy i jednostki obowiązane są, w zakresie swojego działania, do udzielenia tej pomocy, w zakresie obowiązujących przepisów prawa, Zwracania się o niezbędną pomoc do innych jednostek gospodarczych i organizacji społecznych, jak również zwracania się w nagłych wypadkach do każdej osoby o udzielenie doraźnej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa

żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego oraz jednostek gospodarczych prowadzących działalność w zakresie użyteczności publicznej; wymienione instytucje, organy i jednostki obowiązane są, w zakresie swojego działania, do udzielenia tej pomocy, w zakresie obowiązujących przepisów prawa

żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego oraz jednostek gospodarczych prowadzących działalność w zakresie użyteczności publicznej; wymienione instytucje, organy i jednostki obowiązane są, w zakresie swojego działania, do udzielenia tej pomocy, w zakresie obowiązujących przepisów prawa, Zwracania się o niezbędną pomoc do innych jednostek gospodarczych i organizacji społecznych, jak również zwracania się w nagłych wypadkach do każdej osoby o udzielenie doraźnej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa

Przestępstwo: czyn zabroniony pod groźbą kary jako zbrodnia albo występek, przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia, bezprawny, zawiniony i społecznie szkodliwy w stopniu wyższym niż znikomy. Przestępstwo jest czynem społecznie szkodliwym.

Przestępstwo jest czynem społecznie szkodliwym

społecznie szkodliwym

Przestępstwo: czyn zabroniony pod groźbą kary jako zbrodnia albo występek

Przestępstwo: czyn zabroniony pod groźbą kary jako zbrodnia albo występek, przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia, bezprawny, zawiniony i społecznie szkodliwy w stopniu wyższym niż znikomy. Przestępstwo jest czynem społecznie szkodliwym.

doprowadzić do jednostki Policji w celu ustalenia jej tożsamości

osobę ujętą niezwłocznie odwieźć do domu

doprowadzić do jednostki Policji w celu ustalenia trzeźwości

osobę ujętą niezwłocznie oddać w ręce Policji

osobę ujętą niezwłocznie oddać w ręce Policji

Zgodnie z art. 4 ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich jednym z przejawów demoralizacji jest właścnie popełnienie czynu zabronionego. Biorąc pod uwagę obie wspomniane regulacje prawne (ustawę o postępowaniu w sprawach nieletnich oraz kodeks karny) należy rozróżnić następujące sytuacje: 1. nieletni dopuszcza się czynu zabronionego przed ukończeniem 13 roku życia - sąd traktuje popełnienie takiego czynu wyłącznie jako przejaw demoralizacji nieletniego i może zastosować środki przewidziane w ustawie o postępowaniu w sprawach nieletnich; 2. nieletni dopuszcza się czynu zabronionego między 13 a 17 rokiem życia - co do zasady sąd stosuje środki przewidziane w ustawie o postępowaniu w sprawach nieletnich; jeżeli jednak nieletni ukończył lat 15 i dopuścił się czynu zabronionego określonego w art. 134, 148 § 1, 2 lub 3, 156 § 1 lub 3, 163 § 1 lub 3, 166, 173 § 1 lub 3, 197 § 3, 252 § 1 lub 2 oraz w art. 280 k.k., może odpowiadać na zasadach określonych w kodeksie karnym, o ile sąd uzna, że okoliczności sprawy, stopień rozwoju sprawcy, jego właściwości

a 18 rokiem życia - co do zasady sąd stosuje przepisy kodeksu karnego (sprawca nie jest już nieletni, ponieważ skończył lat 17); wyjątkowo jednak sąd zastosuje zamiast kary środki wychowawcze, lecznicze albo poprawcze przewidziane dla nieletnich, jeżeli popełniony czyn jest występkiem, a okoliczności sprawy, stopień rozwoju sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste za tym przemawiają.

Zgodnie z art. 4 ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich jednym z przejawów demoralizacji jest właścnie popełnienie czynu zabronionego. Biorąc pod uwagę obie wspomniane regulacje prawne (ustawę o postępowaniu w sprawach nieletnich oraz kodeks karny) należy rozróżnić następujące sytuacje: 1. nieletni dopuszcza się czynu zabronionego przed ukończeniem 13 roku życia - sąd traktuje popełnienie takiego czynu wyłącznie jako przejaw demoralizacji nieletniego i może zastosować środki przewidziane w ustawie o postępowaniu w sprawach nieletnich; 2. nieletni dopuszcza się czynu zabronionego między 13 a 17 rokiem życia - co do zasady sąd stosuje środki przewidziane w ustawie o postępowaniu w sprawach nieletnich; jeżeli jednak nieletni ukończył lat 15 i dopuścił się czynu zabronionego określonego w art. 134, 148 § 1, 2 lub 3, 156 § 1 lub 3, 163 § 1 lub 3, 166, 173 § 1 lub 3, 197 § 3, 252 § 1 lub 2 oraz w art. 280 k.k., może odpowiadać na zasadach określonych w kodeksie karnym, o ile sąd uzna, że okoliczności sprawy, stopień rozwoju sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste za tym przemawiają, a w szczególności wcześniej stosowane środki wychowawcze lub poprawcze okazały się bezskuteczne; 3. sprawca dopuszcza się czynu zabronionego między 17 a 18 rokiem życia - co do zasady sąd stosuje przepisy kodeksu karnego (sprawca nie jest już nieletni,

Zgodnie z art. 4 ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich jednym z przejawów demoralizacji jest właścnie popełnienie czynu zabronionego. Biorąc pod uwagę obie wspomniane regulacje prawne (ustawę o postępowaniu w sprawach nieletnich oraz kodeks karny) należy rozróżnić następujące sytuacje: 1. nieletni dopuszcza się czynu zabronionego przed ukończeniem 13 roku życia - sąd traktuje popełnienie takiego czynu wyłącznie jako przejaw demoralizacji nieletniego i może zastosować środki przewidziane w ustawie o postępowaniu w sprawach nieletnich; 2. nieletni dopuszcza się czynu zabronionego między 13 a 17 rokiem życia - co do zasady sąd stosuje środki przewidziane w ustawie o postępowaniu w sprawach nieletnich; jeżeli jednak nieletni ukończył lat 15 i dopuścił się czynu zabronionego określonego w art. 134, 148 § 1, 2 lub 3, 156 § 1 lub 3, 163 § 1 lub 3, 166, 173 § 1 lub 3, 197 § 3, 252 § 1 lub 2 oraz w art. 280 k.k., może odpowiadać na zasadach określonych w kodeksie karnym, o ile sąd uzna, że okoliczności sprawy, stopień rozwoju sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste za tym przemawiają, a w szczególności wcześniej stosowane środki wychowawcze lub poprawcze okazały się bezskuteczne; 3. sprawca dopuszcza się czynu zabronionego między 17 a 18 rokiem życia - co do zasady sąd stosuje przepisy kodeksu karnego (sprawca nie jest już nieletni, ponieważ skończył lat 17); wyjątkowo jednak sąd zastosuje zamiast kary środki wychowawcze, lecznicze albo poprawcze przewidziane dla nieletnich, jeżeli popełniony czyn jest występkiem, a okoliczności sprawy, stopień rozwoju sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste za tym przemawiają.

Zgodnie z art. 4 ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich jednym z przejawów demoralizacji jest właścnie popełnienie czynu zabronionego. Biorąc pod uwagę obie wspomniane regulacje prawne (ustawę o postępowaniu w sprawach nieletnich oraz kodeks karny) należy rozróżnić następujące sytuacje: 1. nieletni dopuszcza się czynu zabronionego przed ukończeniem 13 roku życia - sąd traktuje popełnienie takiego czynu wyłącznie jako przejaw demoralizacji nieletniego i może zastosować środki przewidziane w ustawie o postępowaniu w sprawach nieletnich; 2. nieletni dopuszcza się czynu zabronionego między 13 a 17 rokiem życia - co do zasady sąd stosuje środki przewidziane w ustawie o postępowaniu w sprawach nieletnich; jeżeli jednak nieletni ukończył lat 15 i dopuścił się czynu zabronionego określonego w art. 134, 148 § 1, 2 lub 3, 156 § 1 lub 3, 163 § 1 lub 3, 166, 173 § 1 lub 3, 197 § 3, 252 § 1 lub 2 oraz w art. 280 k.k., może odpowiadać na zasadach określonych w kodeksie karnym, o ile sąd uzna, że okoliczności sprawy, stopień rozwoju sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste za tym przemawiają, a w szczególności wcześniej stosowane środki wychowawcze lub poprawcze okazały się bezskuteczne; 3. sprawca dopuszcza się czynu zabronionego między 17 a 18 rokiem życia - co do zasady sąd stosuje przepisy kodeksu karnego (sprawca nie jest już nieletni, ponieważ skończył lat 17); wyjątkowo jednak sąd zastosuje zamiast kary środki wychowawcze, lecznicze albo poprawcze przewidziane dla nieletnich, jeżeli popełniony czyn jest występkiem, a okoliczności sprawy, stopień rozwoju sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste za tym przemawiają.

spraw zabezpieczenia społecznego

spraw

zabezpieczenia

zabezpieczenia społecznego

spraw zabezpieczenia społecznego

Jej organizator

uczesnik

ludzie

naród

Jej organizator

Stadionie tylko pod opieką osoby pełnoletniej

Osoby niepełnoletnie do lat 13 mogą przebywać na Stadionie tylko pod opieką

Osoby niepełnoletnie do lat 13 mogą przebywać na Stadionie tylko pod opieką osoby pełnoletniej

opieką osoby pełnoletniej

Osoby niepełnoletnie do lat 13 mogą przebywać na Stadionie tylko pod opieką osoby pełnoletniej

Policjant

Policja

Komendant Główny Policji

Rada

Komendant Główny Policji

minister właściwy do spraw wewnętrznych

minister właściwy do spraw wewnętrznych na wniosek Komendanta Głównego Policji

minister właściwy do spraw wewnętrznych na wniosek Komendanta Głównego Policji złożony po zasięgnięciu opinii wojewody

złożony po zasięgnięciu opinii wojewody

minister właściwy do spraw wewnętrznych na wniosek Komendanta Głównego Policji złożony po zasięgnięciu opinii wojewody

Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 30 listopada 2001 roku, w sprawie umundurowania policjantów, reguluje sprawy umundurowania, dystynkcji i znaków identyfikacyjnych policjantów, zasady i sposób noszenia umundurowania oraz orderów, odznaczeń, medali i odznak przez policjantów, określa takie normy umundurowania. Umundurowanie, dystynkcje i znaki identyfikacyjne określone niniejszym rozporządzeniem są prawnie zastrzeone i mogą być noszone wyłącznie przez policjantów.

Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 30 listopada 2001 roku, w sprawie umundurowania policjantów, reguluje sprawy umundurowania, dystynkcji i znaków identyfikacyjnych policjantów, zasady i sposób noszenia umundurowania oraz orderów, odznaczeń, medali i odznak przez policjantów,

Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 30 listopada 2001 roku, w sprawie umundurowania policjantów, reguluje sprawy umundurowania, dystynkcji i znaków identyfikacyjnych policjantów, zasady i sposób noszenia umundurowania oraz orderów, odznaczeń, medali i odznak przez policjantów, określa takie normy umundurowania. Umundurowanie, dystynkcje i znaki identyfikacyjne określone niniejszym rozporządzeniem są prawnie zastrze8one i mogą być noszone wyłącznie

listopada 2001 roku, w sprawie umundurowania policjantów, reguluje sprawy umundurowania, dystynkcji i znaków identyfikacyjnych policjantów, zasady i sposób noszenia umundurowania

Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 30 listopada 2001 roku, w sprawie umundurowania policjantów, reguluje sprawy umundurowania, dystynkcji i znaków identyfikacyjnych policjantów, zasady i sposób noszenia umundurowania oraz orderów, odznaczeń, medali i odznak przez policjantów, określa takie normy umundurowania. Umundurowanie, dystynkcje i znaki identyfikacyjne określone niniejszym rozporządzeniem są prawnie zastrzeone i mogą być noszone wyłącznie przez policjantów.

Komenda Główna Policji

Komenda Główna Policji z siedzibą w Warszawie jest jednostką organizacyjną Policji,

Komenda Główna Policji z siedzibą w Warszawie jest jednostką organizacyjną Policji, przy pomocy której Komendant Główny Policji realizuje zadania

Komenda Główna Policji z siedzibą w Warszawie jest jednostką organizacyjną Policji, przy pomocy której Komendant Główny Policji realizuje zadania określone w ustawach

Komenda Główna Policji z siedzibą w Warszawie jest jednostką organizacyjną Policji, przy pomocy której Komendant Główny Policji realizuje zadania określone w ustawach

Komendanta Głównego Policji powoł uje i odwołuje Prezes Rady Ministrów

Komendanta Głównego Policji powoł uje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych.

Komendanta Głównego Policji powoł uje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego

Komendanta Głównego Policji

Komendanta Głównego Policji powoł uje i odwołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych.

plany reagowania kryzysowego

Na poziomie krajowym

gminnym tworzy się plany reagowania kryzysowego

Na poziomie krajowym, wojewódzkim, powiatowym i gminnym tworzy się plany reagowania kryzysowego.

Na poziomie krajowym, wojewódzkim, powiatowym i gminnym tworzy się plany reagowania kryzysowego.

wójt

burmistrz

presez

prezydent

premier

wójt

burmistrz

prezydent

minister

burmisrz

starosta

prezydent miasta

starosta

Organizację, siedzibę oraz tryb pracy powiatowego centrum zarządzania kryzysowego, w tym sposób całodobowego alarmowania czł onków zespołu zarządzania kryzysowego oraz sposób zapewnienia całodobowego obiegu informacji w sytuacjach kryzysowych określa starosta (art. 18). Starosta może także powoływać ekspertów do udziału w pracach zespołu zarządzania kryzysowego (art.23))

Organizację, siedzibę oraz tryb pracy powiatowego centrum zarządzania kryzysowego, w tym sposób całodobowego alarmowania czł onków zespołu zarządzania kryzysowego oraz sposób zapewnienia całodobowego obiegu informacji w sytuacjach kryzysowych określa starosta (art. 18). Starosta może także powoływać ekspertów do udziału w pracach zespołu zarządzania kryzysowego (art.21))

Organizację, siedzibę oraz tryb pracy powiatowego centrum zarządzania kryzysowego, w tym sposób całodobowego alarmowania czł onków zespołu zarządzania kryzysowego oraz sposób zapewnienia całodobowego obiegu informacji w sytuacjach kryzysowych określa starosta (art. 18). Starosta może także powoływać ekspertów do udziału w pracach zespołu zarządzania kryzysowego (art.24))

Organizację, siedzibę oraz tryb pracy powiatowego centrum zarządzania kryzysowego, w tym sposób całodobowego alarmowania czł onków zespołu zarządzania kryzysowego oraz sposób zapewnienia całodobowego obiegu informacji w sytuacjach kryzysowych określa starosta (art. 18). Starosta może także powoływać ekspertów do udziału w pracach zespołu zarządzania kryzysowego (art.22)

Organizację, siedzibę oraz tryb pracy powiatowego centrum zarządzania kryzysowego, w tym sposób całodobowego alarmowania czł onków zespołu zarządzania kryzysowego oraz sposób zapewnienia całodobowego obiegu informacji w sytuacjach kryzysowych określa starosta (art. 18). Starosta może także powoływać ekspertów do udziału w pracach zespołu zarządzania kryzysowego (art.22)