Teoria architektury

drewniane lub kamienne ławki ustawione w prezbiterium. Często bardzo bogato zdobione

w malarstwie lub rzeźbie sakralnej postać klęcząca u stóp postaci Jezusa Chrystusa lub Marii, składająca ręce w geście uwielbienia, czyli adoracji

kompozycja składająca się z dwu filarów, kolumn lub pilastrów podtrzymujących belkowanie, czasami z frontonem w okresie romańskim i gotyckim w formie miniaturowej kapliczki baldachimowe, lub świątyńki o charakterze wotywnym albo motyw dekoracyjny w tym kształcie umieszczany w tympanonie, portalu lub jako sterczyna w attyce;

dekoracyjny zwornik w formie ozdobnej klamry spinający element konstrukcyjny np. archiwoltę albo zwieńczenie obramowania np. obrazu

balustrada z pulpitem dla lektora przy przegrodzie ołtarzowej w świątyni wczesnochrześcijańskiej

wyobrażenie demonicznych zwierząt, karykaturalnych twarzy, splatanych ornamentów itp. Częste zwłaszcza w rzeźbie architektonicznej kościołów romańskich, przeważnie umieszczane na murach północnych i zachodnich.

zdobione ornamentami, profilowane lico łuku, arkady zamykającej portal lub każdy inny łukowo u góry zakończony otwór w ścianie budowli, najczęściej bogato zdobione

ornament późnogotycki, składający się z suchych, bezlistnych i ostro łamiących się gałęzi o nerwowym przebiegu

hiszpańskie barwne płytki ceramiczne

niskie balustrady kamienne albo kraty wydzielające przestrzeń duchowieństwa od przestrzeni świeckich potem wyższe i zdobione