Składniki domieszkowe to takie, które występują w próbce w zakresie:
10^2 - 10^4 (mi)g/g
0,01-1 g/g
>0,1%
10^2 - 10^4 (mi)g/g
W analizie mikrogramowej pobiera się próbki o masach rzędu:
10^-4 - 10^-2 g
1-100 (mi)g
10^-4 -10^-6 mg
10^-4 - 10^-2 g
W przypadku nastawiania miana roztworu HCl na odważkę Na2B4O7 stosunek liczności substancji podstawowej do liczności titranta wynosi:
1:2
2:1
1:1
1:2
Dla dóch metod emisyjnych umożliwiających oznaczanie tego samego składnika w roztworach próbek (w mg/dm3) podane są równania dwóch funkcji analitycznych: f1=1250C+10 dla 10-3
zakres stosowalności f1 jest mniejszy od f2
czułość f1 jest mniejsza od f2
zakres stosowalności f1 jest większy od f2
zakres stosowalności f1 jest większy od f2
Zawartość składnika w próbce wynosi 25,5% natomiast w toku analizy oznaczono jego zawartość jako 24,9%. Błąd względny i bezwzględny tej analizy wynoszą odpowiednio:
-2,4% i -0,6%
-2,4% i +0,6%
+2,4% i -0,6%
-2,4% i -0,6%
Oznaczono składnik dwiema metodami m1 i m2. Dla serii pomiarowej uzyskanej z zastosowaniem m1, błąd względny i względne odchylenie standardowe wynosiły odpowiednio: -1,2% i 2,3%. Dla metody m2, obie te wielkości wynosiły odpowiednio: +1,2% i 1,2%. Prawdziwe jest stwierdzenie, że:
m1 jest tak samo dokładna jak m2
m1 jest bardziej dokładna niż m2
m1 jest bardziej precyzyjna niż m2
m1 jest bardziej dokładna niż m2
W wyniku roztwarzania stopu zawierającego Cu i Sn powstają:
Cu2+, Sn2+, NO, H2O
Cu2+, H2SnO2, NO, H2O
Cu2+, Sn4+, NO, H2O
Cu2+, Sn4+, NO, H2O
W wyniku stopienia Al2O3 z K2S2O7 powstają:
Al2(SO4)3 i K2SO4
Al2S3 i K2S
KAl(SO4)2
Al2(SO4)3 i K2SO4
Jeżeli składnik A przechodzi z fazy wodnej (aq) do fazy organicznej (org) to stężeniowwa stała podziału dla tego składnika wynosi:
(Ca(org)*Ca(aq))/(Ca(aq))
(Ca(org)-Ca(aq))/Ca(org)
Ca(org)/Ca(aq)
Ca(org)/Ca(aq)
W ekstrakcji do fazy stałej w normalnym układzie faz sorbent i eluent są odpowiednio:
oba są polarne
niepolarny i polarny
polarny i niepolarny
polarny i niepolarny
Za zatrzymywanie oznaczonych składników na złożach krzemionki chemicznie związanej z grupami C18 odpowiednie są oddziaływania:
polarne
niepolarne
hydrofilowe
niepolarne
W manganometrycznym oznaczaniu Fe jony Fe(III) w roztworze do miareczkowania redukuje się roztworem chlorków
Sn(IV)
Sn(II)
Hg(II)
Sn(II)
Jeżeli w miareczkowaniu roztworu mocnego kwasu roztworem mocnej zasady VPK>VPR, to pH w PK należy obliczyć z:
1/2 pKw
-log[H+]
pKw+log[OH-]
pKw+log[OH-]
1ppt to:
1 pg/g
1 ug/g
1 ng/kg
1 ng/kg
W analizie makro pobiera się próbki o masach rzędu:
>0,01 g
0,01-0,1 g
>0,1 g
>0,1 g
Dla dwóch metod sepktrofotometrycznych oznaczanie tego samego składnika w roztworach próbek (w mol/dm3) podane są dwa równania funkcji analitycznych f1(C)=13500*C dla 104
czułość f1 jest większa od f2
zakres stosowalności f1 jest większy od f2
zakres stosowalności f1 jest mniejszy od f2
zakres stosowalności f1 jest mniejszy od f2
Oznaczono składnik dwiema metodami, tj. m1 i m2. Dla serii pomiarowej uzyskanej z zastosowaniem m1 błąd bezwzględny i względne odchylenie standardowe wynosiły odpowiednio 3,2% i 2,2%. Dla metody m2 obie te wielkości wynosiły odpowiednio -5,6% i 3,2%. Prawdziwe jest stwierdzenie, że:
m1 jest bardziej precyzyjna niż m2
m1 jest bardziej dokłądna od m2
m1 jest mniej precyzyjna niż m2
m1 jest bardziej precyzyjna niż m2
m1 jest bardziej dokłądna od m2
Jonitem jest krzemionka modyfikowana grupami
C6H5SO3-
-C2H4N+(CH3)3
C4H23
-C2H4N+(CH3)3
Błąd bezwzględny miareczkowania alkacymetrycznego próbki NaOH mianowanym r-r HCl wynosi -0,30 cm3, jeśli objętość r-r HCL w PK (V pk) jest równa 25,65 cm3, to w PR objętość titranta wynosić winna:
